به گزارش مشرق، انتشار توییتی از اعضای هیأت رییسه مجلس شورای اسلامی درباره اعطای ارز ۴۲۰۰ تومانی به دوستان برخی فوتبالیست‌هایی که در این زمینه برای آن‌ها اقدام به پادرمیانی کرده اند موجب شد تا موضوعات مختلفی در همین باره مطرح و البته زوایای دیگری از بیزنس‌های فوتبالیست‌ها برای عموم مردم جامعه روشن شود. زوایایی که اغلب از دیده پنهان می‌مانند و اینگونه به نظر می‌رسد که فوتبالیست‌ها و یا دیگر ورزشکاران مدال آور تنها با هدایایی که بابت قهرمانی‌های شان بدست آورده اند امورات شان را می‌گذرانند.
 

غافل از اینکه در دوره و زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که به قول معروف همه زرنگ شده اند و به یک شغل و یک درآمد راضی نیستند. البته این موارد هرگز عیان و آشکار نمی‌شوند مگر نیروهای جهادی با انتشار توییت‌هایی اینچنینی دست برخی از چهره‌ها را رو کنند.احمد امیرآبادی فراهانی نماینده قم و عضو هیأت رییسه مجلس با این اقدام خود درباره ۹ مورد تخصیص ارز دولتی به افراد مختلف با محوریت یکی از چهره‌های فوتبالی مشخص کرد هستند افرادی که با ایستادن پشت سر چنین اشخاصی به سوءاستفاده از موقعیت اجتماعی این قبیل چهره‌ها پرداخته و در حالی که ارز دولتی تنها برای اقلام خاص مانند دارو و مواردی مشابه باید اختصاص پیدا کند در زمینه‌های دیگر ارز ۴۲۰۰ تومانی می‌گیرند.

بیشتر بخوانید:

ثبت تقاضای ارز دولتی ۹ شرکت به نام «فرهاد مجیدی»

البته در این بحث عنوان شد که فرد فوتبالی شخصا از محل پرداخت چنین ارزهایی استفاده نکرده و راحت‌تر بگوییم این ارز به حسابش واریز نشده که به موضوع دخلی نیست! قبول داریم این آقایان اینقدر دست شان به دهان شان می‌رسد که نیازی به این قبیل پول‌ها ندارند، ولی آیا این اشخاص از حال و روز ایران در روزهای تحریم ظالمانه غرب اطلاع ندارند؟ تحریم‌هایی بی رحمانه که حتی ورود دارو و اقلام پزشکی را هم برای کشورمان ممنوع کرده است.

اگر قرار است ارزی که با این دشواری وارد کشورمان می‌شود با این قیمت در اختیار تعدادی تاجر قرار بگیرد که صرف واردات اقلام غیرضروری کنند آیا می‌توان به این چهره ها، لقب چهره مردمی داد؟ آیا مردم کف خیابان راضی می‌شوند که فلان ورزشکار چهره در ورزش یا فلان قهرمان محبوب برای خوشامد یا به جا آوردن رسم رفاقت در چنین مسیری قدم بردارد؟ مسیری که برای واردات عینک آفتابی، اتومبیل‌های آنچنانی لوکس، تجهیزات ورزشی لوکس در سونا و استخر و دیگر اقلامی که هیچ یک در اولویت‌های چهارم و پنجم کشور هم نیستند، باز می‌کنند! در حالی که هزاران بیمار دیابتی معطل دسترسی به آمپول انسولین هستند یا دیگر بیمارانی که در این وضعیت کرونا مشکلات تنفسی دارند، اما تجهیزات و داروهای مربوطه با تقاضای شان در داخل یا کم است یا اصلا موجود نیست و راهی برای وارد کردن شان حتی با ارز ۲۵ هزار تومانی هم نیست.
 

ناگفته نماند؛ حضور ورزشکاران و کارآفرینی در بخش‌های اقتصادی نه تنها ایرادی ندارد بلکه خیلی از همین ورزشکاران با راه اندازی کارگاه‌های تولیدی البسه ورزشی یا دیگر تجهیزات ورزشی کشور را در خیلی از موارد به خودکفایی هم رسانده اند و امروز شاهد هستیم که برخی تجهیزات توانایی رقابت با نمونه‌های خارجی را هم دارند. پس از این حیث حضور ورزشکاران بازنشسته به عرصه اقتصاد خیلی هم خوب است چرا که قهرمانان و مدال آوران بهتر می‌دانند چه نوع جنس و پوشاکی به موفقیت ورزشکاران کشورمان کمک می‌کند. ولی اینکه با سوءاستفاده از جایگاه خود برای این و آن رو بزنند که فلان فرد کالای غیرضروری اش را به جای ارز ۲۵ هزار تومانی با ارز ۴۲۰۰ تومانی وارد کشور کند به هیچ عنوان قابل گذشت نیست.

البته که قطعا برای مقابله با چنین افرادی باید تنبیه و قانونمندی را از خودمان شروع کنیم. شاید فلان چهره ورزشی ندانسته اقدام به چنین کاری بکند که البته با هوش اقتصادی سرشار آن‌ها خیلی بعید است! ولی باید پرسید چرا کارمندان وزارت صمت باید با دیدن صورت چنین اشخاصی دست و پایش را گم کرده و قانون را زیر پا بگذارند و در حالی که نباید ارز دولتی را به اقلام غیرضروری اختصاص بدهند زیر نامه سفارش شده را مهر و امضا می‌کنند؟
 

بی گمان اگر کارمند مربوطه در وزارت صمت در همان برخورد اولیه با چنین تقاضاها یا پادرمیانی‌هایی قانونی برخورد کرده و تفاوتی بین فلان چهره ورزش با یک شهروند عادی قایل نشود هرگز به چنین روزهایی نمی‌رسیم که یکی از دیگری انتقاد کند و دیگری تهدید به شکایت!